ruhoniy

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ru-ho-niy

Etimologiyasi

arab. – ruhiy, maʼnaviy; diniy; dindor;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Din peshvosi, din yoʻlida, diniy lavozimda xizmat qiluvchi, uni targʻib etuvchi diniy kishi; dindor. ◆ Erta bilan Sulton Abusaid mirzo Buxoroning ruhoniy va nomdor kishilarini chorlab, ular bilan qisqa muloqotda boʻldi. Mirmuhsin, „Meʼmor.“ ◆ Zohir shayx, ogʻasidek ruhoniy boʻlgani bilan, ogʻasi kabi arzimagan narsaga lovullab ketadigan tajang, jahldor emas, koʻngilchan, rahmdil kishi edi. S. Siyoyev, „Avaz.“

Antonimlari

РУҲОНИЙ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

ruhoniy

OʻTIL

Ruscha _ru

ruhoniy
рел. духовное лицо, служитель культа; священник; ◆ ruhoniylar духовенство.