shahid

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

sha-hid

Etimologiyasi

a. a. 4... — urushda oʻlgan, oʻl-dirilgan; aziyat chekuvchi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Din yoki mazhab yoʻlida va b. ayrim (hadislarda belgilan-gan) holatlarda halok boʻlgan shaxs. ◆ [Salo-hiddin:] Jangda oʻlgan — shahid, oʻldirgan — gʻoziy, buni musulmoyushrga aytish kerak. N. Safarov, „Sharq tongi“ . ◆ Tirik boʻlsalar, gʻoziy boʻlib kelarlar, agar tangrining buyrugʻi bilan ajallari yetgan boʻlsa, shahid boʻlarlar. S. Ayniy, „Qullar“ .

2 Vatan urushi uchun yoki haqqoniyat yoʻ-lida qurbon boʻlgan, jonini fido qilgan odam. ◆ Shahid doʻstlari abadiy makonda bema-lol yotishlari uchun [Bektemir] chuqurni keng qazishga urindi. Oybek, „Quyosh qoraymas“ . ◆ Kim boʻldi bu Argʻinboyev? Ehtimol, qahramonlarcha halok boʻlgan, Vatan urushining shahidlari — mard lochinlardan biridir ? Gazetadan .

Antonimlari

ШАҲИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shahid
1 рел. погибший за веру;
2 погибший за правое дело; невинная жертва; ◆ shahid boʻlmoq (или oʻlmoq) 1) рел. погибнуть за веру; 2) погибнуть за правое дело.