shoʻrish

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shoʻ-rish

Etimologiyasi

f. ju- tuzi koʻplik, shoʻrlanganlik; tugʻyon, xayajon; qoʻzgʻolon, isyon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 q. savdo II. ◆ Ertalabdan beri boshiga tushgan shoʻrishlarni bir-bir oʻylab, dunyoda shu bugungichalik abgor boʻlmaganligini esladi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ . ◆ Ahmad mirzoning nomunosib harakati sababli Xoʻqand, Axsi-kent, Andijon viloyati ustiga tushadigan shoʻrish u zotnnig diliga alam berdi. Mir-muxsin, „Meʼmor“ .

2 Yomon ish; janjal, gʻavgʻo. ◆ -Meni biron mashinada tezda Toshkentga joʻrnating! Bu qizingiz tushkur bir shoʻrishni boshlaganga oʻxshaydi, — dedi Nafisaxon Poʻlatjon akaga. Mirmuhsin, Umid. ◆ -Axir nega aldading meni, nega yashirding bu shoʻrishni-a ?! — dedi Haq-qul ota. H. Nazir, „Suv gadosi — oqpadar“ .. ◆ Bu dahshat oldida rangimiz somon! Deb shoʻrish solibdi, lekin yoʻq nafi. Mirtemir .

Antonimlari

ШЎРИШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shoʻrish
1 беспорядок; суматоха; ◆ shoʻrish solmoq (или chiqarmoq) устраивать неприятность, поднять суматоху, бедокурить;
2 несчастье; мучение; трудность, беда.