shuʼla

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

shuʼ-la

"Teriberka"dagi "Barents" dengizi qirg'og'idagi shuʼla

Etimologiyasi

arab. شُعْلَة — olov, alanga; mashʼal;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Biror joydan taraluvchi nurli energiya; yorugʻlik, nur. ◆ Oy shuʼlasi. Xatni chiroq shuʼlasida oʻqimoq ◆ Ammo oftobning oʻtkir shuʼlasi Koʻksingni parchalab yordi beomon. Tarixning muzaffar, nurli yoʻlidan Dadil bormoqdalar naslimiz hamon. Uygʻun. ◆ Shox oʻtinning oʻchoqni toʻldirib lovullayotgan yolqini qoraygan koʻchaga shuʼla sochmoqda. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“

2 ayn. Yolqin. ◆ Hamon mashʼala shuʼlasi koʻrinib turgan hovlidan ancha uzoqlashgach, bir daraxtning panasiga oʻtirdilar. S. Siyoyev, „Yorugʻlik.“

3 Lippillab, koʻrinib-koʻrinmay turgan olov yoki yorugʻlik.

Antonimlari

ШУЪЛА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

shuʼla
1 луч. свет; проблеск; сияние; ◆ eshik tirqishidan shuʼla tushib turardi через щели в дверях проникал свет; ◆ soʻqmoq yoʻl oy shuʼlasida yaltirab koʻrinib turardi при лунном свете тропинка отчётливо выделялась; ◆ shuʼla sochmoq распространять лучи; сиять;
2 пламя; зарево; ◆ spirt lampa shuʼlasi пламя спиртовой лампы; ◆ yongʻin shuʼlasi зарево пожара.