soʻta

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

soʻ-ta

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Bitta yoʻgʻon etli oʻqda joylashgan toʻpgul.

2 Makkajoʻxorining donli yoki doni olingandan keyin qolgan oʻzagi; toʻpmevasi. ◆ Soʻta yoqmoq. Soʻta,shrni yigʻishtirmoq. m ◆ Mana shu hafta suvli darada kiyik joʻxori soʻtasini kemirib turganini oʻz koʻzim bilan koʻrdim. N. Normatov, „Ismoil togʻa tarozisi“ . ◆ Donalari marvaridday joʻxori soʻtasini otmoqchiday, ona doʻq qildi qizga. Oybek, „O“ . v. shabadalar.

3 shv. Tayoq, kaltak. ◆ "Ha, boʻyning uzilgur!" deb, yerdan uzun soʻta olib quvdi. S. Siyoyev, „Saratonda qor yogʻdi“ . ◆ Qirdan oshgan yerda bir odam kelayapti, egnida janda, qoʻlida soʻta, ogʻzidan parcha-parcha koʻpik toʻkilib kelayapti. "Yusuf va Ahmad" .

Antonimlari

СЎТА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

soʻta
1 очищенная от зёрен сердцевина початка кукурузы;
2 обл. палка, дубинка; ◆ 

• soʻta odam = soʻtak .