yordamchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

yor-dam-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Koʻmak beruvchi, koʻmakchi, madadkor. ◆ Qiz onaga yordamchi. Ochilvoy shiypondan yigirma ikkita fartuk olib chiqib, yordamchilarga boʻlib berdi. N. Aminov, „Tillo tabassumlar.“

2 Tegishli muassasa va tashkilotlarda birinchi darajali rahbarga qabul, ish yuritish va boshqa ishlarda koʻmak beruvchi shaxs. ◆ Rais yordamchisi. Rektor yordamchisi. ◆ Boqizodaning bir necha leksiya stenogrammalari katta shov-shuvga sabab boʻlib, gap uning ishda qolish-qolmasligigacha borib yetganda ham, oʻsha nomaʼlum qoʻllar masalani kun tartibidan olib tashlabgina qolmay, domlaning dekan yordamchisi qilib tayinlanishiga erishdilar. S. Karomatov, „Oltin qum.“

3 Qoʻshimcha ravishda foydalanish, foyda olish uchun moʻljallangan; qoʻshimcha. ◆ [Ashir] Kasalxonada yotib tuzalgandan keyin, lagerning yordamchi xoʻjaligida.. ishladi. S. Anorboyev, „Oqsoy.“ ◆ Elektr quvvatini koʻpaytiruvchi yordamchi stansiyani montaj qilishda ham namanganlik azamatlar ishlashdi. Oydin, „Hikoyalar.“

Yordamchi soʻz tlsh. Mustaqil maʼnoga ega boʻlmagan, grammatik munosabatlarni bildiradigan soʻz. Yordamchi feʼl tlsh. ayn. koʻmakchi feʼl q. koʻmakchi.

Antonimlari

ЁРДАМЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

yordamchi
1 помощник; подручный; пособник; // подсобный; вспомогательный; ◆ direktor yordamchisi помощник директора; ◆ urush olovini yoquvchilarni va ularning yordamchilarini fosh etmoq разоблачать поджигателей войны и их пособников; ◆ yordamchi xoʻjalik подсобное хозяйство; ◆ yordamchi stansiya подстанция; ◆ yordamchi materiallar подсобные материалы;
2 грам. служебный; ◆ yordamchi soʻzlar служебные слова; ◆ yordamchi feʼllar вспомогательные глаголы.