zinda

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

zin-da

Etimologiyasi

\f. iXij — jonli, tirik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 esk. Tirik, barhayot.

Zinda qilmoq Tiriltirmoq; hayot, jon baxsh etmoq. [Hayitjon Toʻlaxonga:] ◆ Bir akang borki, murdani zinda, zindani gazanda qiladi. Hamza, „Paranji sirlari“ . ◆ Firoqing-da gohi yuz oʻldirib, goh zindalar qilding. Visoling zahridan noʻsh atasam, sen gʻamza-lar qilding. "Mushtum" .

2 qargʻ. Oʻlgur, badbaxt. ◆ Ostonada oʻliging qolsin, zinda! Hamza, „Paranji sirlari“ . ◆ Iloyo oʻnglanmasin, meni kuydirgan zinda\ [dedi Xoljon]. Uygʻun, „Asarlar“ .

Antonimlari

ЗИНДА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

zinda
разг.
1 живой, живущий, существующий;
2 перен. озорник, непоседа.