nadomat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

na-do-mat

Etimologiyasi

arab. – afsus(lanish), oʻkinish; armon;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Pushaymon, oʻkinch; oʻkinish, afsuslanish, afsus. ◆ Bermas kishiga foyda soʻnggi nadomat. Habibiy. ◆ Buxarobani koʻrib, Qurbon otaning koʻz oldiga Farmonqul va oʻshanga oʻxshagan dunyoga nadomat bilan kelib, zahmat chekib, hasrat bilan oʻtgan kishilar keldi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari.“

2. s. t. Kimsani yomonlab aytilgan, tar-qatilgan gap, malomat. ◆ Qizi tufayli eshitgan nadomatlari, onasining muttasil miyaga urib turgan toʻqmoqdek gʻidi-bidilari jonini halqumiga keltirib qoʻygan edi. M. Ismoiliy, „Fargʻona tong otguncha“ .

Nadomat toshini otmok Birovga malomat qilmoq.

Antonimlari

НАДОМАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

nadomat
1 раскаяние, сожаление; ◆ ~ chekmoq сожалеть, раскаиваться;
2 горе, печаль, грусть; ◆ ~ qilmoq горевать, испытывать горе, грустить;
3 разг. некрасивый, безобразный, неприглядный; // неприятное высказывание (о ком-л.); поношение.