quloqsiz

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

qu-loq-siz

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qulogʻi boʻlmagan, qulogʻi yoʻq. ◆ Quloqsiz qozon.

2 Qulogʻi kesik; chinoq. Kuloqsiz it.

3 Qulogʻi eshitmaydigan; qulogʻi ogʻir, kar. ◆ Bu narsa quloqsizlar uchun ishlangan as-bob, buni har qanday quloqsiz kishi taq-qanda ham, eng asta tovushlarni eshita oladi. A. Qodiriy, „Obid ketmon“ .

4 koʻchma Gapga, soʻzga kirmaydigan, qu-loqqa olmaydigan. ◆ Dala-tuzni suv olsa, qoʻngʻir gʻozning toʻshidan, Quloqsizga soʻz aytsang, qulogʻining tashidan. Maqol . n ◆ Voy quloqsizlar-yey.. Shoshmay turinglar, dadalaring kelsin hali. S. Zunnunova, „Koʻk chiroqlar“ .

Antonimlari

ҚУЛОҚСИЗ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

quloqsiz
1 безухий, без ушей;
2 перен. непослушный; // неслух; ◆ quloqsiz bola непослушный ребёнок, неслух;
3 не имеющий наушников;
4 не имеющий ушек;
5 бескурковый; ◆ quloqsiz miltiq бескурковое ружье.