sukut

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

su-kut

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Kimsadan yoki hech kimdan churq etgan tovush, sado chiqmay, jimlik hukm surgan holat; soʻzsizlik. ◆ Sukut qilmoq. Sukut saqlamoq. Sukutga ketmoq (botmoq, choʻmmoq). ◆ Sukut — alomati rizo. Maqol. ◆ Ahmoqqa javob — sukut. Maqol. ◆ Qizcha bolalarga xos qaysarlik bilan boshini egganicha jim turar, uning sukutida, butun xatti-harakatida nimagadir qarshi soʻzsiz isyon bor edi. "Yoshlik". ◆ Sukut saqlamoq hamma vaqt ham aqllilikdan darak beravermay-di, ammo bilganingni shaqillab gapira berish — oʻz obroʻyingni paqirlab toʻkish demak.. Mirmuhsin, „Umid.“

2. ayn. sukunat 1. ◆ Toʻrgʻaylar uxlashur yovshan tagida, Daryo boʻylarida — toʻqayda sukut. Mirtemir, „Asarlar.“ ◆ Dunyoda shunday qoʻshiq borki, yangraganda, olam bir daqiqa sukutga choʻmadi. "Saodat".

Antonimlari

СУКУТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

sukut
молчание, безмолвие; ◆ sukut alomati rizo или ◆  sukut - rozilik(ning) alomati погов. молчание - знак согласия; ◆ sukut qilmoq, sukut etmoq молчать, хранить молчание;◆ Yormat bir nafas sukut qildi (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Ярмат на мгновение замолк; ◆ sukutga botmoq (или ketmoq) погрузиться в молчание, замолчать; ◆ sukut bilan молчаливо, в молчании, в безмолвии.