umaro
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
u-ma-ro
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
a. ".1— "amir" s. koʻpl.
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
tar. Shoh (xon, amir) xuzuridagi yuqori man-sabli shaxslar. ◆ Dastlab Islomxoʻja, soʻngra ulamo va umarolar, barcha ayonlar [Isfan-diyorni] muborakbod qildilar. J. Sharipov, Xorazm. ◆ Bu xususda umaromizning raylari-ni bildik [dedi podshoh Navoiyga]. Oybek, „Navoiy“ .
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
УМАРО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.