nasiba
tahrirlash
Morfologik va sintaktik xususiyatlari tahrirlash
na-si-ba
Aytilishi tahrirlash
Etimologiyasi tahrirlash
ya. 4^ . — ulush, qism; taqdir; omad, iqbol
Maʼnoviy xususiyatlari tahrirlash
Maʼnosi tahrirlash
1 Kishining takdiran buyurilgan oʻz hissasi, ulushi. ◆ Ishimdan xur-sandman. Endi bitta-yarimta nasibasi qoʻ-shilgan xotin chiqib qolsa, uylansam, degan oʻyim ham yoʻq emas. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Yurtim, senda ekan nasibam tugal, Sen oʻzing maskanim, sen oʻzing shonim. A. Oripov, „Yillar armoni“ .
2 Umuman, hissa, ulush; rizq. ◆ Bu — sening nasibang. sh ◆ Yoʻlchi bir soʻmga oʻzi non-choy ichdi-da, och qornini bir qadar ovutdi, qolganini “Unsinning nasibasi”, deb belboqqa tugdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
3 Nasiba (xotin-qizlar ismi).
Sinonimlari tahrirlash
Antonimlari tahrirlash
НАСИБА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.