nasiba

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

na-si-ba

Etimologiyasi

ya. 4^ . — ulush, qism; taqdir; omad, iqbol

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kishining takdiran buyurilgan oʻz hissasi, ulushi. ◆ Ishimdan xur-sandman. Endi bitta-yarimta nasibasi qoʻ-shilgan xotin chiqib qolsa, uylansam, degan oʻyim ham yoʻq emas. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Yurtim, senda ekan nasibam tugal, Sen oʻzing maskanim, sen oʻzing shonim. A. Oripov, „Yillar armoni“ .

2 Umuman, hissa, ulush; rizq. ◆ Bu — sening nasibang. sh ◆ Yoʻlchi bir soʻmga oʻzi non-choy ichdi-da, och qornini bir qadar ovutdi, qolganini “Unsinning nasibasi”, deb belboqqa tugdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

3 Nasiba (xotin-qizlar ismi).

Antonimlari

НАСИБА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

nasiba
1 уст. часть, доля, порция; ◆ nasiba atamoq выделить (чью-л.) долю, отложить долю, порцию (для кого-л.);
2 удел; доля, участь;
3 Насиба (имя собств. женское).